Bence insanlar ölmemeli. Ne bileyim işte ölmesinler. Sanırım yaşım ilerledikce ölüm daha da soğuk geliyor bana. Hiç kimseye yakıştıramıyorum ölümü,yerli yersiz ağlıyorum. Bir kişi var ki hayatımda,asla diyorum asla dayanamam,görmemeliyim,böyle bir anı yaşamamalıyım. Ben onu bu kadar cok seviyorken,yüzüne bakmaya bile kıyamıyorken,gidişini görmemeliyim. Gitmemeli. Yüzüne bakıyorum,gözlerinin içine cünkü aldığı her nefes son olabilir onun için. Tamam,biliyorum hepimizin aldığını nefes son olabilir ama bu başka işte.
İlk aşkım o benim. Güvendiğim,sığındığım tek erkek. Beni karşılıksız seven,beni özleyen,bana bakarken sevgiden gözleri dolan tek erkek. Gözümün gördüğü tek erkek,kahraman,kral,prens...... dünyanın bütün güzel sıfatları onun. Henüz yokluğuna alışmaya hazır değilim,hiçbir zaman da hazır olamayacağım. Senin olmadığın bir dünya düşünemiyorum. Her şey kasvetli,insanlar kötü,acımasız. Her şey,herkes boktan. Eğer sende gidersen,ben daha da yalnız kalırım. Sen yokken ben daha da mutsuz olurum,cekilmez olurum. Senin varlığınla katlanıyorum ben bu dünyaya. Senin yokluğunla sınanmak istemiyorum. Sınavım sen olmamalısın. Hiç kimseyi bu kadar saf,bu kadar temiz sevmedim. Hiç kimseyi 25 yıl boyunca sevmedim ben. Hiç kimseye karşı bu kadar bağlı olmadım. Gitmek için cok erken,beni yalnız bırakamazsın. Lütfen GİTME !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder